Onderzoekers van het Erasmus MC hebben twee nieuwe genen voor jicht ontdekt. Personen met de genvarianten blijken tot 70% meer risico te hebben op het ontstaan van jicht. De vondst is van belang voor het beter begrijpen van het ontstaan van jicht. De onderzoekers publiceren hun resultaten vandaag in the Lancet.
Risico
De onderzoekers vonden dat personen met bepaalde genvarianten een hogere kans hadden op het ontstaan van jicht. De nieuwe genvarianten, genaamd ABCG2 en SLC17A3, komen vaak voor: respectievelijk bij één op de tien en één op de twee personen in de bevolking. Personen met één van deze genvarianten hadden een tot 70% groter risico op jicht. De onderzoekers deden hun bevindingen op basis van grootschalig onderzoek binnen het Rotterdamse ERGO-onderzoek en twee grote Amerikaanse onderzoeken, waaraan in totaal meer dan 25.000 mensen meededen. Het betreft een zogenaamd genoom-breed associatie onderzoek.
Grote teen
Jicht is een pijnlijke ontsteking die ontstaat door afzetting van urinezuurkristallen in een gewricht, meestal in de grote teen. Het komt voor bij ongeveer 225.000 volwassenen in Nederland. De nieuwe genen zijn vermoedelijk betrokken bij de uitscheiding van urinezuur door de nieren. Volgens professor Jacqueline Witteman van het Erasmus MC kan de ontdekking van deze genen belangrijke consequenties hebben voor het beter begrijpen van het ontstaan van jicht. Op den duur kan dit leiden tot de ontwikkeling van nieuwe medicatie voor de behandeling van jicht. Ook kan medicatie in de toekomst wellicht meer selectief wordt voorgeschreven, zodat patiënten de medicatie krijgen waarop ze het beste reageren.
Effectief
In het genoom-brede associatie onderzoek wordt een groot aantal genetische variaties in het menselijk genoom (het geheel van alle erfelijke factoren van een persoon) gerelateerd aan het optreden van ziekten. Het is een effectieve methode om nieuwe genen voor ziekten te vinden, zoals eerder al het geval was voor andere ziekten, zoals diabetes en hartziekten.
De onderzoekers vonden dat personen met bepaalde genvarianten een hogere kans hadden op het ontstaan van jicht. De nieuwe genvarianten, genaamd ABCG2 en SLC17A3, komen vaak voor: respectievelijk bij één op de tien en één op de twee personen in de bevolking. Personen met één van deze genvarianten hadden een tot 70% groter risico op jicht. De onderzoekers deden hun bevindingen op basis van grootschalig onderzoek binnen het Rotterdamse ERGO-onderzoek en twee grote Amerikaanse onderzoeken, waaraan in totaal meer dan 25.000 mensen meededen. Het betreft een zogenaamd genoom-breed associatie onderzoek.
Grote teen
Jicht is een pijnlijke ontsteking die ontstaat door afzetting van urinezuurkristallen in een gewricht, meestal in de grote teen. Het komt voor bij ongeveer 225.000 volwassenen in Nederland. De nieuwe genen zijn vermoedelijk betrokken bij de uitscheiding van urinezuur door de nieren. Volgens professor Jacqueline Witteman van het Erasmus MC kan de ontdekking van deze genen belangrijke consequenties hebben voor het beter begrijpen van het ontstaan van jicht. Op den duur kan dit leiden tot de ontwikkeling van nieuwe medicatie voor de behandeling van jicht. Ook kan medicatie in de toekomst wellicht meer selectief wordt voorgeschreven, zodat patiënten de medicatie krijgen waarop ze het beste reageren.
Effectief
In het genoom-brede associatie onderzoek wordt een groot aantal genetische variaties in het menselijk genoom (het geheel van alle erfelijke factoren van een persoon) gerelateerd aan het optreden van ziekten. Het is een effectieve methode om nieuwe genen voor ziekten te vinden, zoals eerder al het geval was voor andere ziekten, zoals diabetes en hartziekten.
